Κυριακή

ΑΧ! ΜΑΝΕΣ!!!

Δεν θα κακαρίξω σήμερις ζωούλια μου.Ένα απόσπασμα θα αναρτήσω από τη " ΜΑΝΑ ΤΗς ΠΕΡΛ ΜΠΑΚ" , τα πολλά τα λόγια είναι φτώχια.Οι μάνες μόνο με πράξεις μιλούν.Φιλιά!Ματσ μούτσ..

" Η μητέρα κοίταζε και περίμενε ν΄ανέβη ο πόνος της, να μεταμορφωθεί σε δάκρυα και να ξεχυθεί έξω από τη ματωμένη καρδιά της. Ξαναπέρασε από τη μνήμη της όλη η ζωή της, ανάστησε τους νεκρούς της και τις λίγες χαρές που μπορούσαν να ορεθούν στα περασμέ να χρόνια, άφησε τον πόνο να τρικυμήσει μέσα της, αφέθηκε, χωρίς θυμό, χωρίς αγώνα στο ορμητικό του ρεύμα, επέτρεψε σ το αφριστό του κύμα να την παρασύρη ολόκληρη και να την βουλιάξει στις απύθμενες εκτάσεις του.Κόλλησε στο μαύρο χώμα, σύρθηκε και κουλουριάστηκε πάνω του, έγινε ένα κουβάρι στη σκληρή χούφτα του πόνου που την συνέθλιβε, τον άφησε να την λυώση και γυρίζοντας τη μορφή της πρός τον ουρανό, φώναξε στην αγωνία της:
- Έχω επιτέλους πληρώσει; Τιμωρήθηκα αρκετά;"

4 σχόλια:

κο..κο...κο... είπε...

Συγνώμη για κάτι λαθούλια που καμ α στην αναρτησούλα μου, αλλά επειδή μα αρέσουν τα λάθη, δεν τα διορθώνω.
Τα λάθη είναι αληθινά
πιότερο κι απ τα σωστά
κι όποιος το λαθος, λάθος βλέπει
ξυπνά και καταλαβαίνει.
Μα όποιος το λάθος, μεταμορφώνει σε σωστό, μένει στον ύπνο, για καιρό!
Μα τι λέω η έρμη;Ααα!!!Τώρα θα κακαρίξω.
κο,κο,κο,κο,κο,κο!!!!!!!!!!!!

ΑΛΙΚΗ είπε...

Κυρά Κο-κό μου ξέρεις κάτι;
Τελικά μου αρέσεις, πολυυυυυυυύ!!!!!!
ΦΙΛΆΚΙΑ!!!:)

Ανώνυμος είπε...

Καλώς σε βρήκα!
Καλά έκανες και δεν διόρθωσες τα λάθη...
Να έχεις μια όμορφη εβδομάδα!

κο..κο...κο... είπε...

Σευχαριστώ χρυσή μου! Φτεράκια έχεις κι εσύ;Κι εγώ!!!
Βέβαια λίγο διαφέρουν αλλά δεν έχει καμμμία σημασία.Θα μπορούσα κι εγώ σε μια προηγούμενη ζωή, να ήμουν νεραιδένια , σα και σένα, γλυκυτάτη μου!!
ΦΙΛΟΥΝΙΑ!!!!!